EN ISO 374

EN ISO 374-1

Staðallinn tilgreinir kröfur um hanska sem ætlað er að vernda notandann gegn hættulegum efnum samkvæmt þremur prófunaraðferðum:

Gegnflæðiprófun: Þ.e. hvort íðefni eða örverur komist í gegnum vefnað, sauma, hugsanleg agnarsmá göt eða annað sem rýrir heilleika hlífðarhanskans. Hanski má ekki sýna merki um leka við prófanir á þéttleika gegn loft- og vatnsflæði og prófunin verður að fara fram í samræmi við ásættanlegt gæðastig (AQL).
Gegndræpispróf: þ.e. prófun á því hvort íðefni kemst í gegnum efni hlífðarhanskans á sameindastigi, þ.e. tíminn sem vökvinn kemst í snertingu við húðina er mældur.
Niðurbrotspróf: þ.e. prófun á því hvort breytingar verða á efnislegum eiginleikum hanskans í snertingu við íðefni, til dæmis flögnun, þroti, sundrun, uppgufun, litabreyting, breyting á útliti og hvort efnið herðist eða mýkist. Útsetning fyrir prófunaríðefninu ætti að vara í 60 mínútur. Niðurstöðu niðurbrotsprófsins verður að lýsa í upplýsingatextanum.


Hlífðarhanskar sem verja notanda gegn íðefnum skiptast í þrjá flokka: Gerð A, B og C. Tengd myndtákn og merkingar lýsa gerð íðefnaviðnáms og því notkunarhæfisstigi sem næst.

EN ISO 374-5
Staðallinn tilgreinir að hanskar sem notaðir eru til að verjast bakteríum og sveppum, þar sem myndtáknið fyrir líffræðilega hættu er notað, verði að hafa staðist gegnumbrotspróf (ógegndræpi). Framkvæma skal aðra veiruvarnarprófun til að tryggja vörn gegn veirum. Ef hanskinn stenst þetta viðbótarpróf er orðinu „Veira“ bætt við undir fyrra myndtákninu.